Als ik alle andere 30-plussers zie denk ik: wow, Chloé. Wat heb JIJ gedaan? Ik kan je vertellen: vijf jaar werken als militair heeft zo z’n voor- en nadelen. De nachten waarop je uit je slaapzak wordt gehaald om ‘even’ een rondje te gaan wandelen? Ze zijn niet alleen avontuurlijk, maar ook leerzaam. Je wordt getraind. Uitgetest. Hoe ver kan je gaan?

Ik ga daar wel goed op. Doorzettingsvermogen? Ik heb dat inmiddels wel. “Je kan het, je wil het en je doet het”. Dat zeg ik nog steeds tegen mezelf. Bij elke stap die ik zet. Niet alleen als militair, maar ook als eigenaar van Bloom to Grow. Want op het moment dat je hoofd in het spel komt met opmerkingen als ‘ik kan het niet’, is het over. Klaar is kees.

De hardheid? Het negeren van gevoelens? Dat was wat ik er als ex-militair aan overhield. Niet al te best, kan ik je vertellen. Toen ik weer aan de slag ging in de ‘burgermaatschappij’, zorgde dit voor wrijving. Hard zijn past niet bij me. En het mijn leven ook niet gemakkelijker. Toen wist ik al: dit kan anders. Liefdevoller.

Ik merkte in de burgermaatschappij ook direct hoeveel haat er in de wereld is. Ook in de online wereld. Waarom? Waarom vinden we een ander ‘helemaal’ niets voordat we hem of haar überhaupt gesproken hebben? Waarom oordelen we meteen? En waarom meteen ook zo negatief? Ik zal eerlijk zijn: zelf deed ik het ook. Totdat ik besefte dat ik niet langer zó wilde. In oktober 2023 maakte ik daarom een resoluut besluit. “Vanaf dit moment, vanaf nu, ben ik positief en heb ik mensen lief.” Ik hoor het mezelf nog hardop zeggen. Het werd mijn levensmotto, en het veranderde alles. Ik startte met ‘Bloom to Grow’ en besloot vanuit deze intentie mijn online community op te bouwen. Als je de tekst op de homepage hebt gelezen, weet je ook dat ik te maken had met 100k schuld. Dus ja, ik moest ook wel, klopt.

Ik baal dat ik nooit heb bijgehouden hoeveel woorden ik tot dusver op (digitaal) papier heb gezet. Al die captions, blogs, salespages en zelfs gedichtjes…. Pfoe, en dan heb ik nog niet eens al mijn journals en verslagen meegerekend die ik heb geschreven tijdens mijn studententijd.

Schrijven? Ondanks mijn typediploma, ontdekte ik pas later dat ik hier goed in ben. Op mijn 21e, om precies te zijn. Het was een zomerse donderdagmorgen toen ik werd gebeld met het nieuwtje: “Gera is er niet meer.” Onverwachts had mijn bazin de wereld verlaten. Praten kon ik niet, erover schrijven wel. Woorden waren als een warm deken dat over mij heen werd gelegd terwijl het buiten stormde. Ze gaven troost. Misschien anderen ook wel, dacht ik. Met tranen over mijn wangen stuurde ik mijn schrijfsels door via WhatsApp. En ta da! Nog geen week later stond ik een van mijn werken voor te dragen voor meer dan 100 mensen.

Toen pas viel voor mij het kwartje: shit, hier moet ik iets mee.

Mijn inschrijving aan de Radboud Universiteit ruilde ik in voor een inschrijving bij de KvK: met veel enthousiasme ging ik aan de slag als copywriter. Binnen 2 maanden zat mijn agenda propvol. Vooral dankzij Chloé. Vanaf het moment dat wij elkaar op 27 december 2022 om 08.15 uur via Zoom spraken, was het raak. We voelden allebei een dikke vette ‘JA!’. Het was zakelijke liefde op het eerste gezicht. Al snel werd mij duidelijk waarom. Als creatieve chaoot werkt het ontzettend goed om met een strategisch structuur wonder te werken. Met realistische doelen, een haalbare planning en stip aan de horizon worden wat-zou-het-tof-zijn-als-scenario’s werkelijkheid.